Μαλδίβες
08 | 19 | 2024
Αίγυπτος
10 | 16 | 2024Ιορδανία: η ιστορία της με λίγα λόγια
Παίρνει το όνομά της από τον Ιορδάνη ποταμό και αν και το 80% της εδαφικής της επικράτειας είναι έρημος, αυτό δεν την καθιστά λιγότερο ελκυστική και ενδιαφέρουσα.
Οι κάτοικοί της είναι άρριχτα δεμένοι με τις παραδόσεις, είναι βαθιά θρησκευόμενοι και παράλληλα έχουν πολύ ανεπτυγμένο το αίσθημα της ανεξιθρησκείας, μιας και στα εδάφη της συναντάμε και άλλα θρησκευτικά δόγματα, που σε αντίθεση με άλλες χώρες που ακολουθούν το Ισλάμ, χαίρουν τεράστιας αποδοχής.
Ο πληθυσμός της δεν αποτελείται αμιγώς από Ιορδανούς. Μια μεγάλη μερίδα του την απαρτίζουν οι Βεδουίνοι, που ανήκουν σε περίπου 40 διαφορετικές κάστες, μια άλλη οι Κιρκάσιοι, που εγκαταστάθηκαν στην Ιορδανία κατά την διάρκεια της Οθωμανικής περιόδου, ενώ υπάρχει και ένας μεγάλος αριθμός Παλαιστινίων, που έφθασαν σε αυτή μετά την δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, το 1948 και πια θεωρούνται Ιορδανοί, άλλοι έχοντας πολιτογραφηθεί και έχοντας διαβατήριο και άλλοι έχοντας μια ειδική κάρτα που τους καθιστά ισότιμους πολίτες.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Η Ιορδανία, που εξ' αιτίας της γεωγραφικής της θέσης έπαιξε ανέκαθεν ένα σημαντικό ρόλο στην ιστορία του κόσμου, υπήρξε ο κατ' εξοχήν διάδρομος για την μετακίνηση των πληθυσμών από την ανατολική Αφρική προς την Ασία και την Ευρώπη και έγινε ο σύνδεσμος ανάμεσα σε δύο μέγιστους πολιτισμούς, αυτόν του Νείλου και αυτόν της Μεσοποταμίας.
Την 1η χιλιετία πΧ, την εδαφική επιφάνεια της χώρας την αποτελούσαν τρία βασίλεια: Το βασίλειο του Εδώμ στον νότο, που εκτεινόταν μέχρι τα σύνορα της Αιγύπτου και σύμφωνα με την Βίβλο είχε δοθεί στον Ησάϋ, τον μεγαλύτερο γιο του Ισαάκ. Το Βασίλειο του Μωάβ στο κέντρο, περιοχή με πολλούς φυσικούς πόρους, όπως αλάτι και βάλσαμο από την περιοχή της Νεκράς Θάλασσας. Ο Μωάβ ήταν γιος του Λωτ, τον οποίο και απέκτησε όταν κοιμήθηκε με την μεγαλύτερη κόρη του, μετά την καταστροφή στα Σόδομα και τα Γόμορα και τέλος το βασίλειο του Άμμων στον βορρά, με πρωτεύουσα το Ραμπάτ Αμμούν, το σημερινό Αμμάν. Πρόγονος των Αμμωνιτών ήταν ο Μπέν Αμί, που γεννήθηκε από την ένωση του Λωτ με την μικρότερη κόρη του.
Γύρω στον 8ο αιώνα πΧ την καταλαμβάνουν οι Ασσύριοι και την χωρίζουν σε επαρχίες, ενώ με την πτώση τους, η περιοχή απορροφάται από την Βαβυλωνιακή αυτοκρατορία και οι κάτοικοί της εξορίζονται στην Βαβυλώνα, γύρω στο 586 πΧ. Θα είναι ο Κύρος ο Μέγας των Αχαιμενιδών, αυτός που θα τους ελευθερώσει και θα τους επιτρέψει να γυρίσουν στα εδάφη τους.
Το 334 πΧ ο Αλέξανδρος μπαίνει στη Ασία και κατακτά όλη την Μέση Ανατολή, επηρεάζοντάς την με τον Ελληνικό πολιτισμό. Με τους επίγονους του Αλέξανδρου, το Ραμπάτ Αμμούν πέρνει το όνομα Φιλαδέλφεια, από τον Πτολεμαίο τον Φιλάδελφο. Αν και από το 64 πΧ στην περιοχή κυριαρχούν οι Ρωμαίοι, η ελληνική γλώσσα είναι αυτή που επικρατεί και είναι η μακροβιότερη γλώσσα, μιας και καταργήθηκε με την έλευση των Αράβων, το 636 μΧ, δηλαδή επικράτησε για σχεδόν μια ολόκληρη χιλιετία. Τόσο όμορφη και πλούσια ήταν η περιοχή, που κατά την αποχώρησή του ο Αυτοκράτορας του Βυζαντίου αναφώνησε: “Ω! Τι υπέροχη χώρα αφήνω στον εχθρό”.
Μια σειρά από αραβικές δυναστείες διαδέχεται η μια την άλλη, με μια από τις σημαντικότερες να είναι αυτή των Ομμαγιάδων, η οποία ειδικά στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, έχει αφήσει υπέροχα μνημεία, που χρήζουν μεγάλης προσοχής. Ακολουθούν οι Αββασίδες, μια αρκετά σκοταδιστική δυναστεία που ασκούν εξουσία από την Βαγδάτη και οι Φατίμιδες που έχουν την έδρα τους στην Αίγυπτο.
Αντικαθίστανται από τους Σελτζούκους Τούρκους, οι οποίοι απειλούν τα εδάφη της βυζαντινής αυτοκρατορίας και έτσι φθάνουμε στην εποχή των σταυροφοριών και είναι τότε που κάνει την εμφάνισή του ο μεγάλος ήρωας της Μέσης Ανατολής, που άκουγε στο όνομα Σαλαντίν. Καταφέρνει να ενώσει τα αραβικά στρατεύματα και καταλαμβάνει την Ιερουσαλήμ το 1187. Ο θάνατός του προκάλεσε διαμάχες μεταξύ των διαδόχων του, η περιοχή διαιρέθηκε σε μικρά κρατίδια και αυτό ήταν η αιτία να υπερισχύσουν οι Μαμελούκοι, που όντας εξαιρετικοί πολεμιστές, κατάφεραν να απωθήσουν τις Μογγολικές επιδρομές και να παραμείνουν στην εξουσία μέχρι την έλευση των Οθωμανών, που θα μείνουν στην περιοχή μέχρι το 1917.
Είναι τότε λοιπόν που κάνει την εμφάνισή του στο προσκήνιο ο γνωστός σε όλους μας Λώρενς της Αραβίας. Καταφέρνει να σχεδιάσει την Αραβική εξέγερση και να αποδεκατίσει τους Τούρκους, οι οποίοι περιμένοντας επίθεση από την θάλασσα, βρέθηκαν εντελώς απροετοίμαστοι να αντιμετωπίσουν τους Άραβες στην έρημο.
Το 1921, όλη η περιοχή, που μέχρι τότε άκουγε στο όνομα μεγάλη Συρία και περιελάμβανε τα εδάφη της Ιορδανίας, της Συρίας, του Λιβάνου, της Παλαιστίνης και του σημερινού κράτους του Ισραήλ, μοιράζεται από τους Άγγλους και έτσι δημιουργείται το Πριγκιπάτο ή Εμιράτο της Τράνσιορδανίας με ηγέτη τον Εμίρη Αμπτουλάχ ίμπν Χουσείν, υπό την επιτήρηση των Άγγλων.
Με την άνοδο του Ναζισμού στην Γερμανία, ένα κύμα μεταναστών Εβραίων καταφθάνει στην Παλαιστίνη και μετά το πέρας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το 1948, ανακοινώνεται η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, με την επακόλουθη μοιρασιά των Παλαιστινιακών εδαφών. Η Λωρίδα της Γάζας περνάει υπό τον Αιγυπτιακό έλεγχο και η δυτική όχθη του Ιορδάνη παραχωρείται στην Τράνσιορδανία. Ο Αμπντουλάχ θεωρείται προδότης της Παλαιστινιακής υπόθεσης και δολοφονείται στην Ιερουσαλήμ το 1951. Τον διαδέχεται ο γιος του, εμίρης Ταλάλ, ο οποίος εγκαταλείπει τον θρόνο ένα χρόνο μετά, για να γίνει βασιλιάς ο γιός του, ο Χουσείν, ο μακροβιότερος βασιλιάς στην Μέση Ανατολή.
Επί των ημερών του, έλαβαν χώρα πολλά αιματηρά γεγονότα και εξεγέρσεις, με σημαντικότερο φυσικά τον πόλεμο των έξη ημερών, που είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει η Ιορδανία τα εδάφη της δυτικής όχθης του Ιορδάνη και την ανατολική Ιερουσαλήμ. Ακολούθησε άλλη μια ταραγμένη περίοδος και είναι αυτό που κάνει τον βασιλιά Χουσείν να ακολουθήσει μια άλλη πολιτική, για το καλό του λαού του. Υποστηρίζει την συνθήκη του Κάμπ Ντέϊβιντ, μεταξύ Παλαιστίνης και Ισραήλ, και είναι ο ίδιος που θα υπογράψει συνθήκη ειρήνης με το Ισραήλ το 1994.
Το 1999, μετά από μακροχρόνια μάχη με τον καρκίνο, ο βασιλιάς χάνει την μάχη για την ζωή και τον διαδέχεται ο μεγαλύτερος γιος του, ο πρίγκιπας Αμπντάλα ή Αμπντουλάχ ο 2ος
ο οποίος ακολουθεί την ίδια πολιτική του πατέρα του.
Αν υπάρχει μια χώρα που αξίζει κάποιος να την επισκεφθεί, η καλύτερα που επιβάλλεται να το κάνει, είναι η Ιορδανία, και αυτό για πολλούς λόγους.
Από που να αρχίσω. Από τους αρχαιολογικούς της χώρους, από τα θρησκευτικά της προσκυνήματα, από την μοναδική αίσθηση που σας δίνει η επαφή σας με την Νεκρά Θάλασσα, το χαμηλότερο σημείο του πλανήτη μας ή από την ηρεμία των κάστρων της ερήμου της.
Ας αρχίσουμε λοιπόν από το Αμμάν, την πρωτεύουσα, την πόλη που στην δεκαετία του 1920 είχε μόλις 25000 κατοίκους και σήμερα έχει πάνω από 7 εκατομμύρια. Το ιστορικό του κέντρο είναι κτισμένο επάνω σε επτά λόφους, ή επτά κύκλους, αλλά σήμερα, λόγω της αύξησης του πληθυσμού έχει επεκταθεί υπερβολικά και έχει φθάσει αισίως στον εικοστό πρώτο.
Ραμπάτ Αμμούν, Φιλαδέλφεια, Αμμάν, τρία ονόματα που αντιπροσωπεύουν τρεις διαφορετικές χρονικές στιγμές μεγάλης σημασίας για την πόλη.
Ανεβαίνοντας στην ακρόπολή της, θα έχετε την ευκαιρία να δείτε συνοπτικά όλη την ιστορία της πόλης, η οποία σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, κατοικείται για τουλάχιστον 9000 χρόνια.
Ο Ναός του Ηρακλή
Ακολουθούμε όλη την διαδρομή της μέσα στους αιώνες, και αρχίζοντας από τα τείχη, που χρονολογούνται από το 3000 πΧ, περνάμε στην ελληνορωμαϊκή εποχή, με τα κατάλοιπα του επιβλητικού Ναού του Ηρακλή, που ήταν αφιερωμένος στον Μάρκο Αυρήλιο και χρονολογείται από τον 2ο αιώνα μΧ, στην συνέχεια στην Βυζαντινή εποχή με ότι απομένει από την τρίκλιτη εκκλησία και η περιπλάνησή μας κορυφώνεται με το ανάκτορο των Ομμαγιαδών, ή καλύτερα με την αίθουσα του θρόνου.
Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να παραλείψετε να επισκεφθείτε το μικρό – αλλά περιεκτικότατο – αρχαιολογικό μουσείο που βρίσκεται επάνω στην ακρόπολη.
Ολα τα εκθέματα είναι τοποθετημένα κατά χρονολογική σειρά και θα σας είναι πολύ εύκολο να ακολουθήσετε την ιστορική πορεία της χώρας. Ιδιαίτερης προσοχής χρήζει η κεντρική προθήκη, στην οποία θα μπορέσετε να θαυμάσετε τα ειδώλια του Αίν Γκαζάλ που χρονολογούνται από το 6500 πΧ.
Τα ειδώλια του Αίν Γκαζάλ
Κατεβαίνοντας από τον λόφο της Ακρόπολης, το Τζαμπάλ αλ – Καλά'α, όπως λέγεται αραβικά, θα βρεθείτε μέσα στο πολύβουο κέντρο της πόλης. Εκεί βρίσκεται το ελληνορωμαϊκό θέατρο και το Οντεόν, ενώ όλα τα υπόλοιπα μνημεία της ίδιας εποχής είναι θαμμένα κάτω από τα κτίρια της νέας πόλης.
Το Αμμάν αν και είναι μια κατ' εξοχήν αραβική πόλη, δεν έχει αυτό που λέμε σκεπαστή αγορά, δηλαδή δεν έχει σουκ. Όλα τα καταστήματα βρίσκονται κατά μήκος της κεντρικής οδού, ανακατεμένα με εστιατόρια που πουλούν γύρο,τον ονομαστό σαουρμά, τον οποίο σας συστήνουμε ανεπιφύλακτα να γευτείτε καθώς και με ζαχαροπλαστεία που πουλούν υπέροχα σιροπιαστά γλυκά. Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε το κιουνεφέ. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν την νοστιμιά του.
Στην νέα πόλη, στον δυτικό τομέα της δηλαδή, υπάρχουν πολλά mall, δυτικού τύπου, για να κάνετε τα ψώνια σας.
Τόσο στην παλιά όσο και στην νέα πόλη, υπάρχουν πολλά παραδοσιακά εστιατόρια για να μπορέσετε να περιπλανηθείτε στις γεύσεις του μανσάφ, του πλέον ονομαστού φαγητού της Ιορδανίας, δηλαδή αρνάκι με διαφορα μπαχαρικά που σερβίρεται με ρύζι, του μπαμπά γκανούς, της μελιτζανοσαλάτας με το ταχίνι και το γιαούρτι, του κεμπάπ και άλλων πολλών.
Στην Ιορδανία υπάρχουν πολλοί αρχαιολογικοί χώροι που χρήζουν επίσκεψης. Εμείς όμως θα περιοριστούμε σε μερικούς από αυτούς. Θα ασχοληθούμε με τα Γέρασα, την πόλη που έφτιαξε ο ίδιος ο Αλέξανδρος για τους παλαίμαχους στρατηγούς του, την Πέλλα και το Ουμ Καίς, τα βιβλικά Γάδαρα. Και οι τρεις αυτές πόλεις, μαζί με το Αμμάν, κατά την διάρκεια της ρωμαϊκής εποχής, ήταν μέρος μιας Ομοσπονδίας πόλεων, που τις ένωναν κοινά συμφέροντα, την Δεκάπολη.
Η κεντρική οδός με την κιονοστοιχία στα Γέρασα
Τα Γέρασα δίκαια κατέχουν τον τίτλο “Πομπηία της Ανατολής”, μιας και πρόκειται για μια από τις πιο καλοδιατηρημένες ελληνορωμαϊκές πόλεις και παρά το γεγονός πως έχει ανασκαφεί μόλις το 25% της επιφάνειάς της, αυτό που έχει απομείνει καταδεικνύει το μεγαλείο της.
Ναοί, με προεξέχοντα αυτόν της Αρτέμιδος, πλατείες, θέατρα, εκκλησίες με μωσαϊκά, ιππόδρομος, εντυπωσιακό νυμφαίο, αψίδες και τετράπυλα, μαρτυρούν την σπουδαιότητα αυτής της πόλης μέσα στους αιώνες.
Αν σας βρει το μεσημέρι στα Γέρασα, μην παραλείψετε να επισκεφθείτε ένα από τα πολλά εστιατόρια για να δοκιμάσετε, εκτός από το γευστικότατο κεμπάπ, το άζυμο ψωμί που ψήνεται μπροστά σας μέσα σε φούρνους που μοιάζουν με πιθάρια.
Η Πέλλα με την σειρά της και αυτή ιδρύθηκε από μερικούς άνδρες του Μεγάλου Αλεξάνδρου, υπήρξε σημαντικό κέντρο εξάπλωσης της ελληνιστικής κουλτούρας. Δυστυχώς όμως, ένα μεγάλο μέρος της καταστράφηκε από σεισμό γύρω στον 8ο αιώνα μΧ. Όσον αφορά τώρα τα Γάδαρα, ιδρύθηκαν κατά την ελληνιστική περίοδο και στην ακμή τους ήταν ένα ισχυρό εμπορικό κέντρο. Βρίσκονται επάνω σε ένα οροπέδιο με φοβερή θέα προς την λίμνη Τιβεριάδα και το όρος της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος,δηλαδή το όρος Θαβώρ.
Όποιος αποφασίζει να ταξιδέψει στην Ιορδανία, έχει σαν κύριο στόχο του να επισκεφθεί την Πέτρα και φυσικά όχι άδικα. Από που να αρχίσει κανείς και που να τελειώσει. Κατ' αρχάς όλοι εσείς που θα φθάσετε στην περιοχή, ξεχάστε όλα τα ντοκιμαντέρ που έχετε δει, γιατί αυτό που σας περιμένει ούτε που το φαντάζεστε. Κανένα ντοκιμαντέρ, όσο καλόπιστα και αν έχει γυριστεί δεν μπορεί να αποτυπώσει αυτό που θα δουν τα μάτια σας.
Πρόκειται για μια πόλη μοναδική στον κόσμο, στην οποία αναμιγνύονται ερείπια που ανήκουν σε διάφορες εποχές. Κατά την διάρκεια της επίσκεψής σας, πάρτε φωτογραφίες όταν μπαίνετε στον αρχαιολογικό χώρο και αναλόγως τις ίδιες φωτογραφίες και όταν βγαίνετε. Τα μνημεία θα σας φανούν εντελώς διαφορετικά, επειδή παίζει μεγάλο ρόλο το πώς πέφτουν οι ακτίνες του ήλιου επάνω τους.
Κύριοι της περιοχής από τον 2ο αιώνα πΧ μέχρι το 106 μΧ ήταν οι Ναβαταίοι, ένας λαός που προερχόταν από νότο και πλούτισε χάρη στο εμπόριο και την πώληση του νερού, μιας και είχαν εφεύρει έναν εντυπωσιακό τρόπο για την αποθήκευσή του, σκάβοντας δεξαμενές μέσα στα βράχια.
Το Σίκ
Περνώντας μέσα από το Σίκ, το φαράγγι δηλαδή που οδηγεί μέσα στην κόκκινη πόλη, έχουμε την ευκαιρία να έρθουμε σε μια πρώτη επαφή με τα χρώματα στα τειχώματά του. Πανδαισία! Υπάρχουν όλα τα χρώματα εκτός από το πράσινο, αλλά για αυτό έχει προνοήσει η φύση, μιας και ανάμεσα από τους βράχους ξεπηδούν πολλά φυτά, όπως κάππαρη και άλλα.
Βγαίνοντας από το Σίκ, τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Το ονομαστό θησαυροφυλάκειο, το Αλ – Χάσνε όπως ονομάζεται από τους Βεδουίνους, που για χρόνια κατοίκησαν μέσα στα μνημεία της Πέτρας, τους βασιλικούς τάφους, το θέατρο, τον τάφο του μεταξιού, τον Κορινθιακό τάφο. Όλα μνημεία που λαξεμένα στον κόκκινο αμμόλιθο, το πέτρωμα που κυριαρχεί στην περιοχή.
Το θησαυροφυλάκειο
Οι Ναβαταίοι ηττήθηκαν από τους Ρωμαίους το 106 μΧ και είτε ενσωματώθηκαν με αυτούς είτε εγκατέλειψαν την περιοχή για να πάνε βορειότερα. Από την Ρωμαϊκή ν περίοδο έχουμε τα κτιστά πια μνημεία της Πέτρας, όπως το Τέμενος, την οδό με την κιονοστοιχία, τον Ναό της κόρης του Φαραώ, τον Ναό του Φτερωτού Λιονταριού και άλλα. Το 1993 ανακαλύφθηκε στην Πέτρα και μια βυζαντινή εκκλησία με υπέροχα μωσαϊκά, που δεν αναπαριστούν αγίους, αλλά ζώα, πουλιά και προσωποποιημένες τις εποχές του χρόνου.
Αν η Πέτρα είναι έργο του ανθρώπου, το Ουάντι Ραμ ή όπως δικαίως αποκαλείται, η “Κοιλάδα του Φεγγαριού”, είναι έργο του Θεού. Πανύψηλα ασβεστολιθικά βράχια, στα οποία η άμμος και ο αέρας έχουν δώσει διάφορα σχήματα δεσπόζουν σε όλη την περιοχή. Επάνω σε αυτά τα βράχια, θα έχετε την ευκαιρία να δείτε πολλές βραχογραφίες, αρκετές από τις οποίες χρονολογούνται από τον 5ο αιώνα πΧ.
Διάφοροι σχηματισμοί στο Ουάντι Ράμ
Σε αυτή την περιοχή, έλαβαν χώρα πολλές μάχες κατά τη διάρκεια της αραβικής εξέγερσης το 1917, όταν πρωτοστάτησε ο Λώρενς της Αραβίας, ο οποίος έζησε μέσα στο Ράμ και γνώριζε πολύ καλά κάθε γωνιά του.
Επιβάλεται μια διανυκτέρευση μέσα στην κοιλάδα, γιατί ειδικά αν έχει πανσέληνο, το θέαμα είναι απόκοσμο και μοναδικό.
Φυσικά η Ιορδανία δεν έχει να επιδείξει μόνο αρχαία ερείπια Εξ' ίσου σημαντικά είναι και τα θρησκευτικά της προσκυνήματα, στα οποία κάθε χρόνο συρρέουν πλήθη τουριστών, όπως παραδείγματος χάριν η Μάνταμπα, το όρος Νέμπο και η Βηθανία πέρα από τον Ιορδάνη, ο χώρος δηλαδή που βαπτίστηκε ο Χριστός.
Στη Μάνταμπα, μέσα στη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, υπάρχει ένα μωσαϊκό, που έχοντας σαν βάση και κεντρικό σημείο την Ιερά πόλη της Ιερουσαλήμ, καταδεικνύει όλα τα προσκυνήματα, από την χερσόνησο του Σινά μέχρι τον Λίβανο και σε όλη την Ιορδανία. Είναι ουσιαστικά ένας χάρτης που χρονολογείται από τον 6ο αιώνα μΧ, και έχει χρησιμεύσει στην ταυτοποίηση πολλών ιστορικών τοποθεσιών. Για την πραγματοποίησή του, οι κατασκευαστές του, δύο αδέλφια από την Ιορδανία, βασίστηκαν στις μαρτυρίες των διαφόρων προσκυνητών, που επισκέπτονταν αυτούς τους ιερούς χώρους.
Στο όρος Νέμπο, που σήμερα αποτελεί Μετόχι του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, ο Μωϋσής άφησε την τελευταία του πνοή αφού πρώτα είδε την γη της επαγγελίας, όπως αναφέρεται στην Βίβλο, και για πολλά χρόνια πολλοί πίστευαν πως είναι θαμμένος εκεί, ενώ στην Βηθανία, υπάρχει το ακριβές σημείο της βάπτισης του Ιησού, όπως υποδεικνύεται στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο.
Το ακριβές σημείο βάπτισης του Ιησού, επάνω στον Ιορδάνη
Στην Ιορδανία υπάρχουν επίσης και τα κατάλοιπα του ανακτόρου του Ηρώδη, όπου αποκεφαλίστηκε ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής.
Η Νεκρά Θάλασσα, στην οποία εκβάλει ο Ιορδάνης, έχει πολλά ονόματα, όπως “η λίμνη από τα Σόδομα και τα Γόμορα” ή ακόμα “η θάλασσα του Λώτ”. Πρόκειται για το χαμηλότερο σημείο του πλανήτη και η λάσπη του πυθμένα της έχει ιαματικές ιδιότητες, μιας και εμπεριέχει μια σειρά από ιχνοστοιχεία που κάνουν καλό στις δερματικές παθήσεις. Μοναδική εμπειρία για εσάς θα είναι ένα μπάνιο στα νερά της, με την άνωση και την φοβερή της περιεκτικότητα σε αλάτι να σας κρατούν σχεδόν στην επιφάνεια.
Τα πολυτελή ξενοδοχεία που βρίσκονται στα παράλιά της, σας προσφέρουν διάφορες υπηρεσίες ΣΠΑ και διάφορα προγράμματα χαλάρωσης.
Το θησαυροφυλάκειο
Οι Ναβαταίοι ηττήθηκαν από τους Ρωμαίους το 106 μΧ και είτε ενσωματώθηκαν με αυτούς είτε εγκατέλειψαν την περιοχή για να πάνε βορειότερα. Από την Ρωμαϊκή ν περίοδο έχουμε τα κτιστά πια μνημεία της Πέτρας, όπως το Τέμενος, την οδό με την κιονοστοιχία, τον Ναό της κόρης του Φαραώ, τον Ναό του Φτερωτού Λιονταριού και άλλα. Το 1993 ανακαλύφθηκε στην Πέτρα και μια βυζαντινή εκκλησία με υπέροχα μωσαϊκά, που δεν αναπαριστούν αγίους, αλλά ζώα, πουλιά και προσωποποιημένες τις εποχές του χρόνου.
Αν η Πέτρα είναι έργο του ανθρώπου, το Ουάντι Ραμ ή όπως δικαίως αποκαλείται, η “Κοιλάδα του Φεγγαριού”, είναι έργο του Θεού. Πανύψηλα ασβεστολιθικά βράχια, στα οποία η άμμος και ο αέρας έχουν δώσει διάφορα σχήματα δεσπόζουν σε όλη την περιοχή. Επάνω σε αυτά τα βράχια, θα έχετε την ευκαιρία να δείτε πολλές βραχογραφίες, αρκετές από τις οποίες χρονολογούνται από τον 5ο αιώνα πΧ.
Σχηματισμός στις όχθες της Νεκράς Θάλασσας που θεωρείται πως είναι η γυναίκα του Λωτ που έγινε στήλη άλατος
Μέσα στην έρημο, κοντά στα σύνορα με την Σαουδική Αραβία βρίσκονται τρία από τα πιο καλοδιατηρημένα κάστρα, που κτίστηκαν κατά την διάρκεια της ηγεμονίας της πρώτης αραβικής δυναστείας, αυτής των Ομμαγιαδών, η οποίοι επειδή προέρχονταν από την έρημο, έκτισαν αυτά τα κάστρα, αφ' ενός για να τους θυμίζουν τον τόπο προέλευσής τους και αφ' εταίρου για να ξεκουράζονται από τις σκοτούρες της εξουσίας.
Πρόκειται για το κάστρο του Αλ – Άζρακ, το κάστρο αλ – Χαράνα και το σημαντικότερο όλων, που αποτελεί και μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ, το κάστρο της Άμρα. Το πρώτο βρίσκεται μέσα στην ομώνυμη όαση και το υλικό που έχει χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή του είναι ο βασάλτης, ενώ το δεύτερο, μοιάζει περισσότερο με καραβάν σεράϊ παρά με κάστρο.
Το κάστρο Άμρα, αν και πολλά από τα κτίσματά του είναι κατεστραμμένα, έχει να επιδείξει κάτι μοναδικό και αυτό δεν είναι άλλο από τις τοιχογραφίες του. Αν και η τέχνη στο Ισλάμ είναι ανεικονική, εδώ βλέπουμε να απεικονίζονται όχι μόνο ζώα, αλλά και άτομα και συγκεκριμένα ημίγυμνες γυναίκες μέσα στο λουτρό. Οι κακές γλώσσες λένε πως πρόκειται για τις ερωμένες του χαλίφη, αλλά αυτό μένει να αποδειχθεί.
Τέλος ας μιλήσουμε για μεταγενέστερα κάστρα, δηλαδή αυτά των σταυροφόρων. Ένα από τα σημαντικότερα από μια σειρά κάστρων που βρίσκονται τόσο στον Λίβανο όσο και στην Συρία και την Ιορδανία, είναι και το κάστρο του Καράκ, το οποίο κτίστηκε το 1132 και αποτελούσε τμήμα μιας σειράς οχυρωματικών έργων που ακολουθούσαν την οδό των Βασιλέων. Πέρασε διαδοχικά από τα χέρια των αράβων σε αυτά των σταυροφόρων πολλές φορές και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της περιοχής.
Εδώ τελειώνει η περιπλάνησή μας στην Ιορδανία. Ελπίζουμε να σας πείσαμε να την επισκεφθείτε, γιατί αν δεν το κάνετε, εσείς θα χάσετε.
